Her geçen gün gücü ve kuvvetini arttıran Osman bey'in, baş düşmanı İnegöl Tekfuru Nikola ile hesaplaşma günü gelmişti. Osman bey 5000 kişilik bir kuvvetle İnegöl'e doğru hareket etti. Rumları kale dışında bastırarak savaşa zorladı ve müthiş bir çarpışma sununda Tekfur Nikola ile pek çok askeri öldürüldü. Birçok da esir alındı. Esirler arasında Nikola'nın kız ve erkek kardeşleriyle, bir oğlu ve bir de kızı vardı. Büyük bir ganimet elde edildi.
Kılıçtan ve esir olmaktan kurtulabilenler kaçıp kaleye sığınmışlardı. Osman Bey kaleye girmedi. Ganimet ve esirleri alarak geri döndü. Bundan sonra ganimetten bir kısmını ve 50 kadar esiri hediye olarak Selçuklu sultanına gönderdi, ki Nikola'nın kardeşleri ve çocukları da bunlar arasındaydı.
Osman Bey'in, tekfuru öldürülmüş, ordusu dağıtılmış olan İnegöl kalesini o sırada almayışının bir sebebi vardı. Artık tehlikeli olmaktan çıkan bu kaleyi kuşatarak vakit kaybetmek istemiyordu. Nikola'dan sonraki baş düşmanı Karacahisar Tekfuru idi ve öbür tekfurları Osman Bey'e karşı kışkırtıyordu.
Osman Bey, kısa süren bir hazırlık devresinden sonra, 1291 yılında Karacahisar'ı kuşattı. Kale, uzun bir direnişten ve sonuçsuz kalan çıkış hareketlerinden sonra Türkler'in eline düştü. Kale ile birlikte pek çok esir ve ganimet alındı. Buradaki kilise de camiye çevrildi.
Şimdi beyliğin sınırlarını Sakarya vadisine doğru uzatmak, bunun için de buradaki Göynük ve Tarakçı Yenicesi'ni zaptetmek gerekiyordu. Osman bey bu fikrini önce kendi beyleriyle tartıştıktan sonra, niyetini Harmankaya Tekfuru Köse Mihal'e (Mlkhael Koses'e) açtı. Köse Mihal, Osman Bey'in güvendiği bir dost idi. Harmankaya Rumları, Türk gazilerinin birçok hizmetini yapar, yardım ederlerdi. Gerçek bir Türk dostu olan Köse Mihal daha sonra Müslümanlığı da kabul ederek Abdullah adını almıştı.
Köse Mihal Osman Bey'in fikrini onayladı. Aynca, Beştaş Mevkiinde Sakarya Nehrini geçinceye kadar kılavuzluk yapmayı da kabul etti. Osman Bey, İnegöl Tekfurunun zulmünden Mudurnu'ya çekilmek zorunda kalan Samsa Çavuş'a da haber göndermiş, yardım istemişti.
Osman Bey 1500 atlı ile yola çıktı. Köse Mihal'in kılavuzluğu ile Beklaş'a geldiler. Buradan Sakarya'yı geçip Samsa Çavuş'un kuvvetleriyle birleştiler. Hiç vakit kaybetmeden önce Göynük şehrine. sonra Tarakçı Yenicesi'ne hücum ederek buraları zaptettiler (1292).
Kılıçtan ve esir olmaktan kurtulabilenler kaçıp kaleye sığınmışlardı. Osman Bey kaleye girmedi. Ganimet ve esirleri alarak geri döndü. Bundan sonra ganimetten bir kısmını ve 50 kadar esiri hediye olarak Selçuklu sultanına gönderdi, ki Nikola'nın kardeşleri ve çocukları da bunlar arasındaydı.
Osman Bey'in, tekfuru öldürülmüş, ordusu dağıtılmış olan İnegöl kalesini o sırada almayışının bir sebebi vardı. Artık tehlikeli olmaktan çıkan bu kaleyi kuşatarak vakit kaybetmek istemiyordu. Nikola'dan sonraki baş düşmanı Karacahisar Tekfuru idi ve öbür tekfurları Osman Bey'e karşı kışkırtıyordu.
Osman Bey, kısa süren bir hazırlık devresinden sonra, 1291 yılında Karacahisar'ı kuşattı. Kale, uzun bir direnişten ve sonuçsuz kalan çıkış hareketlerinden sonra Türkler'in eline düştü. Kale ile birlikte pek çok esir ve ganimet alındı. Buradaki kilise de camiye çevrildi.
Şimdi beyliğin sınırlarını Sakarya vadisine doğru uzatmak, bunun için de buradaki Göynük ve Tarakçı Yenicesi'ni zaptetmek gerekiyordu. Osman bey bu fikrini önce kendi beyleriyle tartıştıktan sonra, niyetini Harmankaya Tekfuru Köse Mihal'e (Mlkhael Koses'e) açtı. Köse Mihal, Osman Bey'in güvendiği bir dost idi. Harmankaya Rumları, Türk gazilerinin birçok hizmetini yapar, yardım ederlerdi. Gerçek bir Türk dostu olan Köse Mihal daha sonra Müslümanlığı da kabul ederek Abdullah adını almıştı.
Köse Mihal Osman Bey'in fikrini onayladı. Aynca, Beştaş Mevkiinde Sakarya Nehrini geçinceye kadar kılavuzluk yapmayı da kabul etti. Osman Bey, İnegöl Tekfurunun zulmünden Mudurnu'ya çekilmek zorunda kalan Samsa Çavuş'a da haber göndermiş, yardım istemişti.
Osman Bey 1500 atlı ile yola çıktı. Köse Mihal'in kılavuzluğu ile Beklaş'a geldiler. Buradan Sakarya'yı geçip Samsa Çavuş'un kuvvetleriyle birleştiler. Hiç vakit kaybetmeden önce Göynük şehrine. sonra Tarakçı Yenicesi'ne hücum ederek buraları zaptettiler (1292).
